مردمداری اساس کار روابط عمومی است

آرمان تبریز-درعصر کنونی که به عصر فرزانگی انسان لقب گرفته است ، ارتباطات بین انسان ها ارزش فزاینده ای پیدا کرده و به جایگاه اول توجهات انسانی رسیده است. ،نگرش اداره سازمانها از ” انسان ابزاری“در قرن هفده و هیجده میلادی یا “ انسان برای همه چیز” به ” همه چیز برای انسان“ در اوایل قرن بیستم تغییر کرده است .در پرتو ارتباطات فرد به مهارت‌های تازه ، طرز فکر  و  رفتارهای جدید دست می‌یابد.
میکی اسمیت از ارتباط به فراگرد انتقال اطلاعات، احساسها، حافظه و کارها در میان مردم یاد میکند.
امروز  فعالیت روابط عمومی حاکی از حیطه عملی وسیع در حوزه احساسات، عاطفه ها و افکار عمومی است و نه تنها با یک خط و ربط ساده و محدودی سر کار ندارد بلکه تلاشی است سنجیده، برنامه ریزی شده و پایدار که برای برقراری و حفظ درک متقابل یک سازمان و جامعه معنا و مفهوم می یابد. در واقع “ارتباط” محور اساسی فعالیت های “روابط عمومی” محسوب می شود. از این رو، روابط عمومی را پل ارتباطی با مردم و آئینه تمام نمای یک سازمان می نامند که باید به هنر مردمداری نیز آراسته شود
دربین تعاریف متعددی که ازروابط عمومی وجودداردیک تعریف اساسی است.گوئل کهن از آن به عنوان مردمداری یاد کرده است. مردمداری ،واژه ای که مفهومی عمیق، گسترده و توسعه بخش در درون آن نهفته است
روابط عمومی به مصداق مردم داری در ایران و در فرهنگ ملی و اسلامی ما تاریخ طولانی و درخشانی دارد که با آداب و سنت ایرانی و اسلامی رشد و نمو کرده است
در روابط عمومی مردم مدار انسان محورکلیه فعالیت ها  بوده و هرحرکت وهرتحولی در سازمان در راستای خدمت به آن صورت می گیرد به همین دلیل عده ای از متخصصان فن و دانشمندان حوزه ارتباطات ،روابط عمومی را « مهندسی انسانی » لقب داده اند
برای روابط عمومی وظایف متعدد و متنوعی از سوی صاحب‌نظران و دست‌اندرکاران مطرح شده است، ولی نکته جالب توجه در اکثر وظایف و تعاریف ارایه شده،  بحث ارتباط و پیوند با مردم و جامعه است که به چشم می خورد. تا آنجا که «اسکات ام کاتلیپ» در این زمینه می‌گوید: روابط عمومی، شناسایی وظایف، ایجاد، حفظ و نگهداری روابط مطلوب و حسنه با جامعه است
ودکتر حمید نطقی بنیانگذار روابط عمومی در ایران در تعریفی از روابطa عمومی معتقد است: روابط عمومی وکیل مدافع سازمان در بیرون و مدعی العموم در داخل سازمان است.
برنیز یکی از صاحب نظران عرصه روابط عمومی می گوید : «روابط عمومی خیابان دو طرفه ای است که در آن مدیر و مردم با یکدیگر هماهنگی می یابند و مقاصد و اهداف بر اساس تقارن منافع عمومی و خصوصی پایه ریزی می شود . »
با این اوصاف می‌توان گفت مردم نقشی حائز اهمیت و ارزنده در فعالیت‌های واحدهای روابط عمومی سازمان‌ها ایفا می‌کنند، اگر برای روابط‌عمومی دو پایه متصور باشیم، یک پایه سازمان و پایۀ دوم و اصلی‌اش مردم است و لازم است از طریق فعالیت‌های روابط‌عمومی و سامان‌دهی مناسب این فعالیت‌ها، زمینه‌های برقراری ارتباطات موثر با مردم فراهم شود.
هنگامی که یک سازمان رسالت واقعی خود را خدمتگزاری به مردم و مردم مداری بداند باید پذیرفت که روابط عمومی دانش، فن، ‏هنر ی است که دارای اصول فلسفی خاصی بوده و از ‏انگیزه بالایی برای خدمتگزاری به مردم و جامعه برخوردار ‏است.در واقع روابط عمومی زمانی معنی پیدا می کند که مخاطب اهمیت داشته باشد و سازمان ها بر اساس خواست مردم برنامه ریزی کنند.
مردمداری فلسفه روابط عمومی است ،روابط عمومی برای این شکل گرفته است که به نظرات مردم توجه شود. روابط عمومی  بایدتلاش کند تا منافع مردم و مشتریان را تامین کند بالطبع با این کار منافع سازمان نیز تامین خواهد شد
در سازمان‌ها، شرکت‌ها یا دستگاه‌هایی که توجهی به مردم نمی‌کنند عموما نیازی به ساختار روابط‌عمومی و ارتباط با آحاد جامعه احساس نمی شود. در این سازمان ها ، نهاد روابط‌عمومی یک زائده و یک پدیدۀ بلااستفاده تلقی می شود و در خوشبینانه‌ترین حالت، یک پدیدۀ تشریفاتی و غیر کاربردی محسوب می گردد.
اگر مدیران سازمانی می خواهند هنر مردم داری را تحقق بخشند، لازمه آن به کارگیری مدیران روابط عمومی کاردان، متخصص، بااخلاق و هنرمند در برقراری ارتباط با مخاطبان است.
با امید به روزی که شاهد ارتقاء جایگاه روابط عمومی در کشوربه عنوان مهمترین بخش شناسایی ، پیش بینی مسائل و شکل بخشیدن به رویدادها و آینده باشیم .
ناصر اسگندریان
کارشناس مسئول روابط عمومی و مدیریت واحد سرمایه گذاری راه آهن آذربایجان