آرمان تبریز- روزنامه امین سرمقاله وحید خدادادی/روزنامه نگارعمر مجلس دهم به شماره افتاده و زمان پایان قرارداد فرا رسیده است. قرعه فال در انتخابات پر حرف و حدیث اخیر به نام اصولگرایان افتاده و مستاجر بعدی با ساختی یک دست به زودی اسباب کشی خواهد کرد.
علی رغم این یک دستی ها و یک جور بودن ها، بازی سازی‌ها و لابی‌های پشت پرده کلید زده شده است!
جایگاه پر طمطراق و دلربای ریاست بر قوه مقننه باعث گردیده تا حتی کرونا و قرنطینه هم مانعی برای لابی های رودرو و دورهمی های متنوع نباشد.
اصولگرایان خرسند از پیروزی در انتخاباتی بدون رقیب، در غیاب اصلاح طلبان این بار خود درگیری های درون سازمانی را شروع کرده اند. هر چند این درگیری ها در زمان لیست بندی ها هم وجود داشت،اما نهایتا با ریش گرو گذاشتن و کدخدامنشانه ختم به خیر شد.
اما داستان ریاست مجلس و به دست آوردن این جایگاه، شوخی بردار نیست و به قولی این تو بمیری از آن تو بمیری ها نیست.
معادلات درون پارلمانی با آن چه شورای ائتلاف قبل از انتخابات برنامه ریزی می کرد، تفاوت های لاینحلی دارد.
مشکلاتی که لیست امید بر سر انتخاب بین لاریجانی و عارف داشت، این بار سر اصولگرایان آمده و جنگ قدرت بالا گرفته است. در این رقابت حتی کار به ارسال پیامک و تشکیل دورهمی از سوی سیاستمدار ادیب و ریش سفید این جریان نیز رسیده، هر چند چالش کرونا این برنامه ریزی ها را بهم ریخت.
حدادعادل لابی های خود برای نقش آفرینی در انتخاب رییس مجلس آینده را علنا آغاز کرده است، لابی هایی که قریب به یقین با هدف به کرسی نشاندن قالیباف صورت می گیرد.
بخش سنتی این جریان از جمله پایداری ها نقدهای جدی به رفتارهای حداد دارند و از زیر پرچم ائتلاف رفتن همواره حذر کرده اند.
حداد عادل که بعد از رفتن رئیسی به نوعی داعیه لیدری و بازیگردانی این جریان را داشت، چندان که باید در میان همه گروه های اصولگرایی محل اعراب نیست و آن چهره کاریزمای خود ساخته برای پیشبرد اهداف سیاسی تاکنون راه به جایی نبرده است.
در واقع شاید حداد در میان نو اصولگرایان شخصیت موجهی باشد، اما برای قدیمی تر ها آن جذابیت لازم را ندارد و بیشتر مایل بودند تا در رکاب چهره ای مثل ناطق باشند تا حداد و از او حرف شنوی بیشتری دارند.
لباس کدخدایی و لیدری برای او تا حدودی گشاد به نظر می رسد، اقلا استنکاف پایداری ها و احمدی نژادی ها این ادعا را پر رنگ و تقویت می نماید.
آقای حداد با چالش های چون پایداری ها، شخص میرسلیم و البته زاکانی و ایضا انصار جان بر کف محمود روبروست که هر کدام داعیه پرچم داری دارند و روحیات میرسلیم نشان داده که اهل سازش و کنار رفتن نیست.
او که در انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ حاضر به ائتلاف نشد و رقیب سرسخت قالیباف بود، این بار و در آزمون ریاست بر بهارستان هم رقیب قالیباف است و در کنار زاکانی برای کسب قدرت در حال تلاش است.
حال بایستی منتظر ماند و دید که لابی های جناب ادیب برای تشکیل ساختاری با محوریت قالیباف به نتیجه خواهد نشست یا جذابیت کرسی ریاست بهارستان باعث افراشته شدن علم عصیان خواهد بود.
