✍️آرمان تبریز- ابوالفضل وصالی/فرصت های این ایام تلخ و سخت اگر حکیمانه مورد تعقل و تامل قرار گیرد و بیهوده نگذرد، بسی پندهای طلایی و نکته های آموزنده در دل دارد ؛ وقتی ترس و هراس از احتمال آلوده شدن به ویروس کرونا که تازه اغلب مبتلایانش هم نجات می یابند ، وادارمان کرده است بهترین روزها را در انزوا سپری کنیم و از عزیزانمان دوری گزینیم و حسرت یک بغل کردن و بوسه ای بر صورت دلبندانمان بر دلمان بماند و فراتر از آن مدارس و مساجد و مستحبات و واجباتی چون نماز جماعت و حج و زیارت ها و ممر معاش هایمان را تعطیل سازیم و پیدا کردن ماسک و ملزومات بهداشتی ولو به قیمت چندان گران از نان شب برایمان واجب تر باشد، چه حماقت بزرگی است نترسیدن از روز معاد و آتش دوزخ و ذره ذره حساب پس دادن ها در قبال اعمال حریصانه ی مان که بهر زخارف این چند روز زندگی، بی هیچ پرهیزی مدام بر آن مرتکب می شویم !
🔹اگر عذاب وجدان و احساس گناه و مکافات دنیوی و جزای اخروی در هر عملی که در صحت اخلاقی و انسانی و خدایی آن جای بسی تردید است ، فقط ذره ای از ترس ابتلاء بر این ویروس کرونا لرزه بر انداممان می انداخت ، مگر می شد کسی عاقل بر حق مظلومی پا بگذارد ، مال حرام بخورد و بر ضجه ی بی پناهان و مظلومان و اشک پنهان یتیمان و بر عقوبت فساد و ستمی که برمی انگیزد، وقعی ننهد؟! مگر می شد در شعاع اختیار و اقتدار کسی ، وابستگانِ در امانش فساد بر پا کنند و بیت المال را غارت نمایند و ملت را گرفتار ظلم و ستم کنند و دنیای خویش را با آتش آخرت گرم سازند و او ساکت نشیند و آسوده سر بر بالین نهد ؟!
🔹مگر می شد در عین غفلت و سستی و نخوت صاحب منصبی ، آویزان هایی به برکت تبار داماد و عروس و عیال و عشیره بودن و تن به تنه ی حضرتش ساییدن ، دمار از روزگار مردمان بر آورند و دهها مسند قبضه کنند و دُم الوان خروس از زیر عبایشان بیرون زند و آوازش تا آن سوی ده طنین اندازد و آنگاه تسبیح بر دست و پینه بر پیشانی و ذکر بر زبان و بی حیایی در نهان ، بر خلق قسم حضرت عباسِ بی خبری از خروس اقامه کنند و بر خدا خدعه ورزند و بر خلق خدا موعظه ی مع الصابرین سردهند و گمان خام برند با کلاه شرعی درست کردن ها و آیت الکرسی خواندن ها بتوان بر فجور سرپوش گذاشت و با عبودیت بر ابلیس از عذاب الهی امان یافت !
🔹اگر ذره ای از ترسِ ذره ی ویروس کرونا، از خدا و قیامت و آتش دوزخ می بود ، مگر می شد با هزاران حیله و فریب و نیرنگ و ریا ، وکالت مردم را بهر زخارف دنیای فانی دزدید و بی هیچ ابایی بر امانت خطیرشان خیانت کرد و بر هستی شان شبیخون زد ؟! مگر می شد در عجز بر تمشیت امور خلق و عین بی بهره گی از تدبیر ، مسوولیت های بزرگ را با زد و بند و تبانی و تبهکاری و تحکم و وقاحت ستاند ؟!
🔹مگر می شد بر مصیبت کربلا اشک ریخت و در رثای شهیدانش سیه پوشید و زنجیر زد و اما امور بر فسق و فساد و حرام گذراند و بهر شهوت مال و منال و مقام دنیا وحشیانه زنجیر پاره کرد ؟!
ای حاجیان دروغین و ای سینه دران فاجر محرم و ای واعظان کذاب منابر ؛ نکند قصد فریب خدای خلق کرده اید بهر آمرزش معصیت های شیرین سیری ناپذیرتان بر خلق خد! ؟! زهی خیال باطل و تف بر سیرت پلیدتان .
🔹های ای مستولیان سرمست مقدرات مردم که از بازی روزگار نابکار اسب تان زین است ، مرگ نزدیک است ، بر خود بیایید ، با سرنوشت مردم قمار نکنید ، بر زمین فساد نسازید ، ظلم پیشه نکنید، بهر دنیای دیگران آخرت خویش نسوزانید ، بترسید از آتش دوزخ و اگر مسلمان نیستید لااقل آزاده باشید ؛ ایمان بیاورید که خدا از کرونا بزرگتر است ، در محضرش معصیت نکنید !
- منبع خبر : آریا
